خبر:شورای امنیت اقدام یا صدور قطعنامه ای حاوی تحریم های احتمالی علیه ایران را به تاخیر انداخت و سه کشور اروپای اعلام کردند برای رهایی از بن بست سیاسی پرونده ایران طرح دیگری را ارئه خواهند داد.
ورای خبر:
دشواری های ارائه یک راهکار دیپلماتیک با وجود مخالفت چین و روسیه ،کشورهای متحد علیه دست یابی کامل رژیم به فن آوری غنی سازی اورانیوم را واداشته است که در قدمی به عقب طرحی را در خارج از چهار چوب شورای امنیت (بنا بر خواسته ایران)به حکومت اسلامی ارائه دهند به این امید که پذیرش آن از ادامه تنش وخسارات مالی و انسانی احتمالی یک رویاروی کامل جلو گیری کند .
اما روزنه امیدی که از این طرح گشوده شده بسیار تنگ تر از آن است که نوری به تاریک خانه ذهن سیاست فقاهتی بتاباند و این راهکار نیز از پیش با شکست مواجه است.
در یافتن پاسخ برای چرایی شکست این طرح با هر مضمونی ،باید به سخنان چند هفته پیش آقای روحانی رئیس تیم قبلی پرونده هسته ای نگریست که عنوان کرده بود در پذیرش تعلیق قبلی تنها تعلیق در پروژه های کامل شده پذیرفته شد و رژیم در مدت تعلیق دیگر پروژه های ناقص را تکمیل کرد. آنچه سوای تلاش روحانی در جهت به اصطلاح ابرو خریدن سیاسی در میان بدنه متعصب برای هیئت حاکمه پیشین جلب توجه می کنند اقرار به عدم صداقت سیاسی در بهترین وجه نمایشی رژیم یعنی دولت به اصطلاح اصلاحات است که تنها خواهان خریدن زمان بوده است
حال با توجه به بالا رفتن سطح مطالبات داخلی در اثر تبلیغات ودست آوردهای که ظاهرا تیم احمدی نژاد با لجاجت سیاسی کسب کرده است و متعصبین تصمیم گیرنده مذهبی آن را به چشم امثال روحانی می کشند. بعید است که حاکمیت در تمامی سطوح جرئت نوشیدن جام ذهر دیگری و توانای گذشت ازهزینه های بسار سنگین مادی و سیاسی را داشته باشد که برای دست یابی به حاشیه امنیت نظام به اسم فن آوری کرده است
اما آنچه بعد از تلاش های ناکام شورای امنیت نباید از نظر دور نگاه داشته شود توانای آمریکا در اقدام یک جانبه است که سبقه تاریخی ان را هم داراست و سخنان بوش را در هنگامه پیش از حمله به عراق باید مورد توجه دو چندان قرار گیرد که بیان داشت آمریکا امنیت ملی خود را در گرو تصمیم گیری کشورهای چون فرانسه آلمان قرار نمی دهدقطعا امریکای که رنجاندن دول دوست را در ازای منافع بلند مدت نادیده می گیرد از رنجش ومخالفت کشورهای مخالفی چون روسیه وچین هرگز ابای ندارد ودر صورت ادامه تنش ارتشی را که در دوران سرد برای در گیر شدن همزمان در دو جبهه طراحی شده است در زمان مطلوب خویش علیه حاکمیت اسلامی به کار خواهد برد و مسلما به هیچ بهای حکومت اسلامی اتمی را تحمل نخواهد کرد.
