خود سانسوری چرا؟! باید بنویسم که

خود سانسوری چرا؟! باید بنویسم که
در جامعه ای که چند صدایی مصداق آشفتگی انگاشته می شود زیاد هم دور از انتظار نیست که شنیدن صدای مخالف مخاطبی را پریشان کند. دوستی شاکی شده اند که:ماشاالله همه سیاسی شده اند وغیره.....این که گلایه دوست عزیز به چه قسمتی از متن بوده و ایشان انتظار خواندن چه نوع مطلبی را داشته اند امریست خصوصی و مختص به ایشان.

زیرا نگارنده به هرآنچه که تقریر کرده ام باور دارم و باز اعلام می کنم که کما فی سابق به گفتار کانت که جرنت اندیشیدن داشته باش ٬ هر گفتار و کردار قدرت مداران ایران با مقیاس خردمی اندیشم

در مورد این سربازان انگلیسی هم به تاریخ مراجعه می کنم

انقلابیون ایران در ۱۳۵۷ سفارت امریکا را اشغال کردند و برای مدت مدیدی کارمندان آن را که حافظ منافع آن کشور بودند به اسرات گرفتند و تا آخر به فریادخردمداران وقحی ننهادند که آن را نافی عرف و قانون بین ملل می دانستند

و پاسخ تاریخ چه بود همان انقلابیون بعدها هنگامی که دیپلمات های ایران در دستان خونالود طالبان اسیر بودند برای آزادی آنها به همان قوانینی استناد می کردند که انرا شکسته بودند.

حال در قضیه این سربازان همگی واقفیم که آنها خواه قبلا اشغالگر بوده اند! یا نه. یا به آبهای ایران وارد شده اند یا نه ٬ طبق اجازه شورای امنیت به بازرسی کشتی مجهول الهویه ای مشغول بوده اند و ایران باید به خرد جمعی که به مدت بیش از ۵۰ سال راهبری جامعه جهانی را در دست داشته احترام بگذارد یابه حکم تکرار تاریخ خود نیز به آن دچار خواهد شد

البته این احترام با شروطی دو طرفه خواهد بود. چه شروطی؟ پایبندی کشورمان به منشور حقوق بشر و عدم ترویج خشونت٬ دست نیازیدن به اعمالی که صلح جهانی را مخدوش می کند چون«تکثیر سلاح کشتار جمعی و هسته ای»و.....آری در این صورت می توان امیدوار بود که ایران جایگاهی را که در خور کشور عقل ودل است به دست آورد

ضمنا دوستان عزیز

اگر غیر از این می اندیشید آماده ام مطلب شما را بی کم وکاست در وبلاگ قرار بدهم