بی تفاوتی سران نظام به سرنوشت مردم و ایران!؟
بی تفاوتی سران نظام اسلامی به گذارش البرادعی دقیقا مشابه عکس العمل مدیریت بحران نظام بعثی پیشین عراق در برابر تحریم های کشورشان است. مدیریتی که با هدف حفظ وضع موجود و بقای رژیم و با سپر کردن مردم در برابر خواست جهانی ایفای نقش می کرد وآنچه در این میان نیز برای مدیریت سیاسی اسلامی فاقد ارزش است برآود زیان هائیست که بر بدنه خسته و نا امید ملت ایران که هنوز از ظربات جنگ هشت ساله .به طور کامل خلاصی نیافته است وارد می گردد. جنگی که ادامه آن نیز خود به نوبه خود ناشی از ناکارآمدی یا بی تعهدی همین مدیریت در هنگام بحران بود .اکنون باید از آقایانی که با شعارهای ملی و دهان پرکنی که سالیان دراز در رد و ذم آن ملیون بی شماری را به جوخه و طناب سپرده اند ملتی را به گرداب بی تدبیری خود می کشانند پرسید آیا به جای این فنآوری با هزینه چند میلیاردی بهنتر نیست با سیاست باز اقتصادی و مبارزه با فساد و رانت خواری آقاها و آقازاده ها آنچه را که امارات و ترکیه از ایران دزدیده اند به وطن بر گردانید.آیا بهتر نیست با ایجاد فظای باز سیاسی قدرت را به مردم ارانه دهید تا در خلاء مشروعیتی که نظام گرفتارش است. از جمهوری آزربایجان کذایی تا روسیه چون یار قافله و رفیق دزد تیشه را بر ارکان ایران نزنند و از نفت شمال گرفته تا ملیت آذری را تصاحب نکنند.آنچه که واضح است هزینه این حاشیه امن گشایی به اسم. دست یابی به فن آوری هسته ای که هیچ کس به آن باوری ندارد این بار بسیار بیش تر از حادثه آفرینی های چون اشغال سفارت آمریکا یا جنگ هشت ساله یا هزاران دردسر آفرینی دیگریست که سران اسلامی برای ملت ایران و منطقه آفریده اند
