روزگار، قتل پيش از تولد يک روزنامه در ايران

روزگار، قتل پيش از تولد يک روزنامه در ايران

گزارشگران بدون مرز : گزارشگران بدون مرز از توقيف روزنامه ی روزگار با دستور هيئت نظارت بر مطبوعات عميقا متاسف است. روزگار بر آن بود تا با پيوستن تعدادی از روزنامه نگاران روزنامه توقيف شده شرق به آن، با افزايش تيراژ به روزنامه ای سراسری بدل شود
گزارشگران بدون مرز در اين باره اعلام مي کند: " توقيف روزگار اقدامي نابخردانه و عجيب است. دولت ايران ديگر به سانسور اندک انتفاد قابل انتشار هم راضي نيست و به توقيف و کنترل پيش از انتشار روی آورده است. روزگار حتا فرصت نکرد که قدرت حاکم را برنجاند، روزگار را به ويژه در آستانه انتخابات مجلس خبرگان و شوراها خطری بالقوه برای دولت تشخيص دادند
روزگار نشريه اجتماعي و اقتصادی با پيوستن روزنامه نگاران شرق به آن مي خواست به روزنامه ای سراسری و حرفه ای تبديل شود. شماره ٢٥ مهر ماه آن با انتشار مقالاتي همه جانبه و از جمله با مضامين سياسي به چشم حاکمان، صدای اصلاح طلبانه ديگری بود که مي توانست جايگزين روزنامه شرق شود که يک ماه پيش از آن توقيف شده بود
از تاريخ ٢٧ مهرماه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي کمر همت به تعطيلي روزنامه بست. اول ممنوعيت برای انتشار مقالات سياسي که به زعم ايشان مغاير با درخواست مجوز روزنامه از هيات نظارت بر مطبوعات بود. روزگار مجبور به متوقف کردن انتشار خود شد. چند روز بعد بدون صفحات سياسي و با مطالبي عمومي منتشر شد
اما اين نيز کفايت نکرد و روزنامه در اول آبانماه به دستور هيئت نظارت توقيف شد. علیرضا مختارپور معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد دليل توقيف روزگار را با استناد به بند (ب) ماده ٣٣ قانون مطبوعات، اعلام کرده است. که "اگر نشریه‌ای توقیف شود و نشریه دیگری به شکلی منتشر شود که طراحی و شکل آن شبیه نشریه توقیف شده باشد،نشریه منتشر شده بلافاصله توقیف می‌شود." بهانه قدرت حاکمه اين است که روزگار همان شرق بزک شده است
اما عامل اصلي در تعطيلي اين روزنامه نه گفته های غير واقعي مسئولان در شباهت " طراحی و شکل نشریه توقیف شده " که برخي ازروزنامه نگاران پيوسته به روزگار بودند. وزارت ارشاد و هيئت نظارت اش جانشين دستگاه قضايي برای سرکوب مطبوعات در ايران شده اند. اين اولين بار نيست که روزنامه ای برای همکاری روزنامه نگاران روزنامه های توقيف شده با آن تعطيل مي شود. در تير ماه ١٣٨٣ روزنامه وقايع اتفاقيه که روزنامه نگاران ياس نو با آن همکاری مي کردند و جمهوريت نيز که مي خواستند با تهديد و فشار عمادالدين باقي روزنامه نگار سرشناس و فعال حقوق بشر سردبير آن نباشد. با دستور مرتضوی دادستان به همين بهانه تعطيل شدند