آخرین سروده سیمین بهبهانی -11 خرداد 1387


فردا همیشه می تازد

یک روز پیش تر از من

من می دوم به دنبالش

اومی کند حذر ازمن

فردا چه گونه معنایی ست؟

تا می رسم به او، رفته ست

یعنی شده ست پس فردا

پنهان و بی خبر ازمن

دیروز را و فردا را

امروز حد فاصل نیست

یعنی که حال می گیرد

این حال دربه در ازمن

ابری که زهر می بارد

درخاطرم گذردارد

آرام وخواب می گیرد

این ابررهگذرازمن

دل شور می زند دایم؛

آینده چون هیولایی

تصویرچنگ و دندانش

خون می کند جگرازمن

آفاق شرق ویران شد

کو چاره تابه کارآرم

دیوانه شد، گریزان شد

این عقل چاره گرازمن

این نخل خشک خواری زاد

فواره ی طلایی نیست

مشرق زمین چه می خواهد

جزاین دوچشم تر ازمن

فردا هرآنچه بادا، باد

تا کی برآورم فریاد

عمری پدردرآورده

فردای بی پدر ازمن!

باشد، ولیک بی تردید

فردا که بردمد خورشید

درکارچاره خواهی دید

هنگامه یی دگر ازمن

سنگی زدل توانم ساخت

خواهم به پای اوانداخت

فردا دگرنخواهد تاخت

یک گام پیش تر ازمن.